Już wyjrzały spod ziemi pierwsze fundamenty,
Strzeliły w górę przęsła stalowych rusztowań,
Coraz wyżej się wspina Pałacu osnowa,
Piękniejszego, niż pałac królewny zaklętej.
Tam na górze, gdzie ten obłok, błyśnie szczyt iglicy,
Zaledwie dostrzegany naszym ludzkim okiem.
I rozjarzy się Pałac tysiącami okien
I nigdy nie gasnącym będzie płonął zniczem,
Jako symbol przyjaźni szczerej i głębokiej,
Najwspanialszy ornament wspaniałej Stolicy.